Zoals in mijn werk direct te zien is, ben ik een enthousiast vogelaar die graag met de verrekijker in de natuur rondstruint.
Al die boeiende dingen die ik in de natuur zie en ontdek (zoals kleuren, lijnen, gedrag, karakter, beweging, sfeer), probeer ik in mijn werk na te vertellen. Meestal maak ik vogels, maar dat houdt me niet tegen om soms ook vissen, zoogdieren of planten te maken.
Papier
Een andere belangrijke invloed in mijn werk is het feit dat ik als kind erg veel met papier heb geknutseld. Vooral het feit dat je van platte vellen papier prachtige bouwwerken kan maken verwondert mij nog steeds.
Het ging eigenlijk vanzelf dat ik de ontwerpen voor mijn vogels eerst in papier ging uitwerken. Daarbij komt héél veel plakband en knipwerk kijken, want het valt niet mee om het karakter van een vogel in een paar lijnen te vangen.
Werkwijze
Zoals gezegd maak ik een ontwerp eerst in papier. Want als ik iets in papier heb kunnen maken, kan het zeker ook in klei. Op deze manier lukt het ook beter om strakke vormen en lijnen te maken.
Pas als ik helemaal tevreden ben over het ontwerp knip ik de delen weer los en gebruik deze als een soort patronen. Die snijd ik dan uit plakken klei. De klei rol ik meestal tot 4 mm dikte uit, want ik werk graag dun en fijn (zal de papierinvloed wel zijn). Zelfs de grotere vogels maak ik meestal met deze dikte.
De uitgesneden delen laat ik wat drogen tot een stadium dat ze wat steviger, maar nog wel makkelijk buigbaar zijn. Daarna monteer ik de delen aan elkaar met slib waar ik wat stofjes aan heb toegevoegd zodat het nog wat beter plakt.
Dan is het nog lang niet klaar, want – als het lichaam weer iets verder gedroogd en dus steviger is – ga ik alle oneffenheden secuur weg werken door te kloppen, te schrapen en met lomers glad te strijken tot alle lijnen mooi vloeiend over het lijf lopen.
Zodra het lichaam een mooie vorm en lijn heeft, ga ik onder meer het gezicht zorgvuldig boetseren en een mooie uitdrukking geven. Dat is het moment waarop een vogel voor mij echt “tot leven komt”. Vooral uilengezichten lijken eenvoudig, maar niets is minder waar. Het zijn maar hele subtiele details die bepalen of een uil dreigend, dommig, sympathiek of wijs kijkt, net zoals bij het menselijk gezicht.
Als de vogel klaar is, laat ik hem héél voorzichtig en geleidelijk onder plastic drogen. Als hij helemaal droog is, wordt hij biscuit gebakken op meer dan 1000°C.
Voor het glazuur heb ik véél proefjes gedaan en heb ik inmiddels een behoorlijke bibliotheek met natuurlijke “vogeltinten”. Ik hou vooral van levendige glazuren waarin van alles gebeurt.
De meeste vogels worden op 1240°C gebakken. Maar als ik nog niet tevreden ben over het glazuur, volgt soms nog een tweede glazuurgang.
Vorstbestendigheid
Mensen vragen mij altijd: is het keramiek bestand tegen het weer? Kan het in de tuin?
Ja, het meeste werk wat ik maak, wordt op 1240°C gebakken. Daardoor sintert de scherf goed dicht en neemt het niet veel water op. Zeker niet als het ook geglazuurd is.
Máár: rotsen en bergen verweren óók door wind, water en vorst (gelukkig, want daar komen kleideeltjes vandaan! ;)).
Dus zet het werk gerust in de tuin, maar niemand kan ooit jarenlange vorstbestendigheid voor keramiek garanderen! Wil je zeker zijn, haal het dan in de winter binnen. En: eventuele houten sokkels en ijzeren poten verweren natuurlijk sowieso wél.
Interesse?
Heeft u interesse of vragen, of wilt u iets komen bezichtigen, neem dan gerust contact op!
Over mij
Al die boeiende dingen die ik in de natuur zie en ontdek (zoals kleuren, lijnen, gedrag, karakter, beweging, sfeer), probeer ik in mijn werk na te vertellen. Meestal maak ik vogels, maar dat houdt me niet tegen om soms ook vissen, zoogdieren of planten te maken.
Papier
Het ging eigenlijk vanzelf dat ik de ontwerpen voor mijn vogels eerst in papier ging uitwerken. Daarbij komt héél veel plakband en knipwerk kijken, want het valt niet mee om het karakter van een vogel in een paar lijnen te vangen.
Werkwijze
Zoals gezegd maak ik een ontwerp eerst in papier. Want als ik iets in papier heb kunnen maken, kan het zeker ook in klei. Op deze manier lukt het ook beter om strakke vormen en lijnen te maken.
Pas als ik helemaal tevreden ben over het ontwerp knip ik de delen weer los en gebruik deze als een soort patronen. Die snijd ik dan uit plakken klei. De klei rol ik meestal tot 4 mm dikte uit, want ik werk graag dun en fijn (zal de papierinvloed wel zijn). Zelfs de grotere vogels maak ik meestal met deze dikte.
De uitgesneden delen laat ik wat drogen tot een stadium dat ze wat steviger, maar nog wel makkelijk buigbaar zijn. Daarna monteer ik de delen aan elkaar met slib waar ik wat stofjes aan heb toegevoegd zodat het nog wat beter plakt.
Dan is het nog lang niet klaar, want – als het lichaam weer iets verder gedroogd en dus steviger is – ga ik alle oneffenheden secuur weg werken door te kloppen, te schrapen en met lomers glad te strijken tot alle lijnen mooi vloeiend over het lijf lopen.
Zodra het lichaam een mooie vorm en lijn heeft, ga ik onder meer het gezicht zorgvuldig boetseren en een mooie uitdrukking geven. Dat is het moment waarop een vogel voor mij echt “tot leven komt”. Vooral uilengezichten lijken eenvoudig, maar niets is minder waar. Het zijn maar hele subtiele details die bepalen of een uil dreigend, dommig, sympathiek of wijs kijkt, net zoals bij het menselijk gezicht.
Als de vogel klaar is, laat ik hem héél voorzichtig en geleidelijk onder plastic drogen. Als hij helemaal droog is, wordt hij biscuit gebakken op meer dan 1000°C.
Voor het glazuur heb ik véél proefjes gedaan en heb ik inmiddels een behoorlijke bibliotheek met natuurlijke “vogeltinten”. Ik hou vooral van levendige glazuren waarin van alles gebeurt.
De meeste vogels worden op 1240°C gebakken. Maar als ik nog niet tevreden ben over het glazuur, volgt soms nog een tweede glazuurgang.
Vorstbestendigheid
Mensen vragen mij altijd: is het keramiek bestand tegen het weer? Kan het in de tuin?
Ja, het meeste werk wat ik maak, wordt op 1240°C gebakken. Daardoor sintert de scherf goed dicht en neemt het niet veel water op. Zeker niet als het ook geglazuurd is.
Máár: rotsen en bergen verweren óók door wind, water en vorst (gelukkig, want daar komen kleideeltjes vandaan! ;)).
Dus zet het werk gerust in de tuin, maar niemand kan ooit jarenlange vorstbestendigheid voor keramiek garanderen! Wil je zeker zijn, haal het dan in de winter binnen. En: eventuele houten sokkels en ijzeren poten verweren natuurlijk sowieso wél.
Interesse?
Heeft u interesse of vragen, of wilt u iets komen bezichtigen, neem dan gerust contact op!
Marion Braakman